ครั้งหนึ่ง ผมเคยมีประสบการณ์ท่องเที่ยวในรูปแบบทัวร์ มันเป็นการเดินทางที่ผมยังจำได้ดี เพราะเป็นการเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกกับครอบครัว
ผมทั้งตื่นเต้นและก็กลัวมากด้วย เพราะผมพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ผมไม่สามารถจัดการอะไรได้เลย ไม่รู้ว่าสถานที่ที่ไปชื่อว่าอะไร ต้องนั่งรถอะไรไป เพียงแต่ผม “สบายใจ” เพราะผมจะมีไกด์และคนขับรถ พาผมไปทุกๆที่ ในที่ที่ผมไม่เคยไป
จบทริป แน่นอน ผมมีความสุข แต่ความทุกข์หละ ผมหามันไม่เจอ!!!
ความทุกข์ของการเดินทางอยู่ที่ไหน???
เวลาผ่านไป การเดินทางท่องเที่ยวออกนอกประเทศเริ่มเป็นที่แพร่หลาย มีบริษัททัวร์เกิดขึ้นมากมาย ในหลายๆประเทศที่อยากจะไป เราเพียงแค่ “จ่าย” แล้ว “รับ” สิ่งที่เค้าเสนอให้ ตาม “ข้อตกลง” ที่ได้ทำไว้
ผมค้นหาในทุกๆทัวร์ แต่กลับพบว่า ไม่มีทัวร์ไหนเลย ที่เสนอ “ความทุกข์” หรือ “ความลำบาก” ให้ผมได้ แต่นั่นไม่ใช่ความผิดของใคร เพราะการทำทัวร์ คือการที่ต้องทำให้ได้กำไรสูงสุด ต้นทุนต่ำสุด คนที่ไปต้องได้รับความสบายที่สุด และพึงพอใจสูงสุด ให้ธุรกิจเดินไปข้างหน้า ให้กระแสเงินสดหมุนเข้าบริษัท เพื่อเลี้ยงพนักงานทุกคนให้บริษัทอยู่รอด
นับแต่นั้นมา ผมเลย ออกเดินทางด้วยตัวเอง วางแผนด้วยตัวเอง และหั่นค่าใช้จ่ายด้วยตัวเอง โดยมีหลักการที่ว่า
“ทัวร์ทำราคาที่เท่าไหร่…ผมจะทำราคาให้ต่ำกว่า 50-70% ให้จงได้”
“ทัวร์ให้นั่งเครื่องบิน ผมจะนั่งรถไฟ”
“ทัวร์ให้กินบุฟเฟต์รร. ผมจะกินอาหารข้างทาง”
“ทัวร์ให้นอนโฮเทล ผมจะนอนโฮสเทล”
“ทัวร์ให้กินแต่อาหารจีน ผมจะไม่แตะอาหารจีน”
หลังจากนั้น สิ่งที่ผมได้กลับบ้านมาในการเดินทางทุกครั้ง คือ
“ความทุกข์ ความลำบากจากการเดินทาง”
ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยได้รับมันเลย เมื่ออยู่ประเทศไทย
การเดินทางตามล่าหาแสงเหนือเมื่อสองปีที่แล้วก็เช่นกัน ใครๆก็บอกว่าราคาเป็นแสนๆ
แต่ผมก็ทำมันมาแล้ว ให้ไม่ได้เฉียด 6 หลัก เลยซักนิดเดียว… เพียงแค่หกหมื่นต้นๆเท่านั้น
เพราะผมเชื่อว่า
“ยิ่งเราได้ใช้ชีวิตลำบากมากเท่าไหร่ ภูมิต้านทานในการใช้ชีวิต ก็จะยิ่งสูงมากขึ้นเท่านั้น”
-ที่สำคัญ เอาเงินไปเที่ยวต่อได้อีกหลายๆที่อีกด้วย
